Grúskað í gömlu dóti

                Dimmidalur eftir Ólaf J. Bergsson

Ekki er þar allt sem sýnist

efst uppi í fjallanna reit

Því barnið veit hvert um það hérna

að heil býr þar álfafólks sveit.

Ég hugsaði oft um það ungur:

"Hvar ætli þeir muni slá ?

og afréttin eigi að vera,

og ærnar og hestarnir þá".

Og svo er hann Dimmidalur

svo draugaleg bjarga-krá

sem hamrar og hengiflug lykja

að hroll í sig smalarnir fá.

Í björgunum syðri hér situr

þó sýslumaðurinn

en hinsvegar hömrunum ræður

huldufólks-presturinn.

Og soninn, sinnhvorn þeir áttu

siðgóða háttprúða menn,

Þeir völdu sér víf niðri á "Hvoli"

sem vottar hún, þjóðsagan enn.

 

                        Ó J B  25. janúar 1904

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Athugasemdir

[________________________________________________________, 7.11.2011 kl. 22:24]

Frábært!  Hver fann - og hvar?

Guðný.

[________________________________________________________, 11.11.2011 kl. 18:56]

Sólarljóð.

Þú guðs himinn blái! Ó, sólnanna sól!
Hve sæll er jeg við árdagsgeisla þína!
Sá koss var svo blíður, að hann mig enduról
í ársal þeim er gyllti hvílu mína.

Ei kærri' er þjer höllin en kotungsinsgbær,
þú kveikir rósir jafnt á beggja vanga.j
Hver einasti söngfugl á sumrum með þjer hlær
og sólarbros á hverjum lífsins anga.

Og því ertu drottning og landanna ljós,
þú ljómar allt og bítir tímans arði.
Þú ylar hvert frækorn og roðar hverja rós
og reisir trjen í lífsins aldingarði.

Og plánetum merkum þú markar sitt spor,
og milíónum lífsskilyrðin setur;
þú gefur þeim sumar eftir sólbrosandi vor
og svalkalt haust og frostaþungan vetur.

Þitt hlutverk er mikið — en lætur þjer Ijett,
það lýsir sjer í tilverunnar heimi;
hver þýðir samt það lögmál, sem þjer er fyrirsett
og þína braut í endalausum heimi?

Hjer legg jeg tískunnar hjegómleik af,
því hjer eg krýp við tignar fótskör þína!
Og nægtanna himin — með gullinn geislastaf,
sem Göethe bið um „ljós" í vitund mína.

Og kenn mjer að syngja í svífandi „vals"
þau sólarljóð á veika hörpu mína
að hljóðsveiílan berist af fjalli og til fjalls
og falli loks við himintóna þína.

Ólafur J. Bergsson 1896

[Gunna (IP-tala skráð) 14.11.2011 kl. 16:22]

þakka þér fyrir þetta Stebbi minn. Mér finnst mjög gaman að lesa þessi ljóð og þú góður að halda utan um þau.

K.v. Gunna.